De blog die werd voorgelezen over huishoudelijke irritaties bleef nog nagalmen in mijn hoofd. Leuk blog, leuk onderwerp. Misschien dat ik daarom bleef kijken naar mijn man die aan het stofzuigen was. Bij ons thuis is de verdeling qua huishouden 50/50 of eerlijk gezegd doe ik de laatste tijd minder dan hij. Eigenlijk zijn we het stadium van irritatie over het uitvoeren van de taken voorbij. Die strijd hebben we al gehad zeg maar. Toch kan ik me nog hogelijk verbazen over de manier waarop mijn man het huishouden doet. Normaal let ik er niet meer zo op omdat uiteindelijk de wc schoon is en de vloer stof gezogen wordt. En daar gaat het om tenslotte.
Maar dit keer bleef ik dus toch kijken en ik merkte dat ik moest lachen. Wat een hilarische manier, zo inefficiënt in mijn optiek. Waar ik volgens een logisch patroon eerst de hoekjes de randen en daarna het midden stofzuig om te voorkomen dat ik stukken oversla, gaat mijn man in een voor mij volkomen random manier te werk. Alle kanten op, wat vergeten en dan weer er naar terug. Mijn man voelde zich een beetje bekeken maar lachte terug en ging verder. En opeens viel er bij mij een kwartje. Dit is dus hoe zijn brein werkt. Als kunstenaar is hij chaotisch, associatief en creatief. Hij ziet dingen van hele andere kanten dan ik met mijn gestructureerde, efficiënte, perfectionistisch denkwijze.
Ik zag meteen de Viva voor me met zo’n testje waarbij je door vragen over de manier waarop je het huishouden doet je persoonlijkheid kunt destilleren. Wil je je man beter snappen, doe dan de stofzuigtest!
